Dag 4: Medan – Berastagi – Tobameer – Samosir

Vandaag verlaten we Medan en gaan we richting Parapat om daar de oversteek te maken over het Tobameer naar Samosir. Een van de grootste en diepste (lees 400 meter diep) kraters.

Voor we Medan verlaten gaan we eerst langs een oud ziekenhuis die in de oorlogsjaren is neergezet door de Nederlanders. De vader van een van onze reisgenoten heeft er gewerkt in de diensttijd vanuit de geneeskundige dienst. Het ziekenhuis zou gesloopt zijn maar dit bleek zeker niet het geval. Het is verlaten en verwaarloosd maar het staat er nog wel. We hebben zelfs de kans gekregen om even binnen te kijken.

We rijden daarna door naar een Chinese woning waar een rijke chinees met veel macht is komen wonen. Aan alles is te zien dat er rijkdom is en dat ze goed geleefd hebben. We hebben ze vanuit een foundation gezorgd voor de minderbedeelde in Medan in de vroege jaren.

Het is erg rustig op de weg omdat het vandaag het Islamitisch Nieuwjaar is en dus zijn alle kantoren en scholen gesloten ook de meeste winkels zijn dicht. Na de verkeerschaos van gister hebben we daar dus geen last van nu. Wel werd ons verteld dat er onderweg de weg versperd is en dat het wel lang zou kunnen duren, of we nemen de gok en moeten dan wachten of we rijden om en missen dan wel alles van het programma. We besluiten de gok te nemen en we rijden richting Berastagi. We maken een stop onderweg bij een lokale markt en gaan dan lunchen bij een hotel in Berastagi. Na de lunch rijden we door naar Parapat voor de oversteek. Maar we stoppen eerst nog bij een oud Batak Dorp Lingga, de oude vrouw en zus wonen daar met de kinderen en kleinkinderen totaal 8 families. Maar alleraardigst werden we ontvangen en mochten we zien hoe ze leven.

We komen nu in de richting het Tobameer en stoppen onderweg bij de Sipiso Piso waterval. Deze ligt aan de rand van het meer en vanaf daar zien we Parapat waar we heen reizen. Na deze stop komen we nog bij het woning van een koning Batak Simalungun in het plaatsje Pematang Purba. We krijgen hier uitleg over hoe het vroeger ging en hoe ze woonden. Helaas werd het snel donker en konden we binnen niet alles meer goed zien. We rijden nu een stukje verder tot aan Parapat wat nog een 2,5 uur is. Daarna de oversteek met de ferry naar het hotel. Bij het hotel aangekomen blijkt de koffer van Jeff er niet te zijn. Naar wat vragen en zoeken komt onze reisleidster, waarmee je erg kan lachen, dat mijn koffer en die van Niek is blijven liggen in de bus aan de overkant, deze word nog met een boot overgebracht. Om bijna 00.00 staan ze met de koffer eindelijk aan deur.

Daarna is het dan ook tijd om te gaan slapen, morgen een dagtocht over het eiland.

Groetjes,

Jeff, Angely en Gerda